Nilalaman

Vietnam

Kinikilala ang kahalagahan ng maliliit na negosyo sa pagbangong-muli pagkatapos ng pandemya, maingat na sinusubaybayan ng Vietnam ang suporta nito para sa mga MSMEs. Ayon sa General Statistics Office, ang bilang ng mga negosyong tumatakbo sa ekonomiya ng Vietnam (hindi kasama ang mga hininto ng negosyo) ay 760,000 noong 2019 at 765,000 noong 2020. Bagama’t naapektuhan ng COVID-19 na epidemya, mayroon nang 137,000 na bagong natatag na mga negosyo noong 2020, na may kabuuang rehistradong kapital na halos VND2,000 trilyon (US$ 86,676,591,849).  

Gayunpaman, ang COVID-19 na pandemya ay nagkaroon ng malubhang epekto sa mga MSMEs sa Vietnam. Ayon sa isang ulat sa pagsisiyasat noong 2020, Ang Epekto ng COVID-19 na Pandemya sa Mga Negosyo sa Vietnam, na inilabas ng Vietnam Chamber of Commerce and Industry (VCCI) na nakikipagtulungan sa World Bank, ay nagpakita na 87.2 porsyento ng mga nasiyasat na negosyo ang naghihirap mula sa "karamihan" o "ganap na negatibo" na mga epekto mula sa COVID-19 na pandemya, habang 11 porsyento lamang ang nakakita ng "walang epekto" mula sa pandemya. Samantala, dalawa bawat sentimo lamang ang nakaranas ng "karamihang positibo" na epekto sa kanilang negosyo sa panahon ng pandemya. Ang mga negosyong maliit at malakihan at iyong mga mas mababa sa tatlong taon na operasyon ay ang pinaka-apektado dahil sa kakulangan ng pagpapatuloy ng negosyo.  

Parehong ang pribadong negosyo (87.7 porsyento) at Foreign Direct Investment (FDI) na mga negosyo ang nag-ulat ng mga negatibong karanasan sa panahon ng pandemya noong 2020. Ang proporsyon ng mga kompanyang nasiyasat na nag-uulat ng halos lahat / ganap na negatibong epekto ng COVID-19 na pandemya ay ang mga sumusunod: 

Mga lokal na pribadong sektor: 

• Industriya ng damit (97 porsyento) 

• Sektor ng Impormasyon at Mga Komunikasyon (96 porsyento)   

• Sektor ng Paggawa ng Mga Kagamitang Elektrikal (94 porsyento) 

Mga sektor na namuhunan sa dayuhan: 

• Bahay at Lupa (100 porsyento) 

• Impormasyon at Komunikasyon (97 porsyento) 

• Agrikultura / Pangisdaan (95 porsyento) 

Dahil sa mga epekto ng COVID-19 na pandemya, hanggang sa 65 porsyento ng mga pribadong negosyo at 62 porsyento ng mga negosyong namuhunan sa dayuhan ay nakaranas na nabawasan ang kita noong 2020. Ang karaniwang kita na nabawasan para sa mga lokal na pribadong kompanya ay 36 porsyento at 34 porsyento para sa mga negosyong namuhunan sa ibang bansa.  

Ang mga MSMEs ay may mas mataas na karaniwang kita na nabawasan kaysa sa mga malalaking kompanya. Nabanggit din sa ulat na ang pandemya ay nagpahirap sa mga MSMEs na lumapit sa mga kustomer at pati na rin para makapagpatrabaho ng mga manggagawa. Ginambala din ng pandemya ang mga tagabigay ng suplay at nagdulot ng karagdagang gastos para maiwasan ang COVID-19 para sa mga MSMEs. Maraming mga negosyo ang nagambala, at tumigil sa pagtatrabaho dahil sa pandemya, at kahit na nasa gilid ng pagkalugi dahil sa biglaang pagbaba ng pangangailangan. Ang ilang mga negosyo ay kailangang ipagpaliban ang kanilang pagpapa-unlad sa pamumuhunan o kinansela ang nasa kasalukayan o paparating pang mga proyekto. Sa ilalim ng maraming mga pagkabigla mula sa pandemya, ang mga MSMEs sa Vietnam ay pinilit na bawasan ang mga gastos sa pamamagitan ng pagbawas ng mga oras ng mga tauhan, pagbawas ng sahod, at pagtanggal sa mga tauhan, pati na rin ang pagsasaayos ng mga modelo ng negosyo upang mas umasa sa mga digital na plataporma at mga digital na solusyon.  

Suporta ng gobyerno  

Bilang tugon sa krisis, ang gobyerno ng Vietnam ay naglunsad ng maraming mga programa sa suporta para sa mga negosyo at manggagawa. Ipinakilala nito ang mga hakbang upang maipagpaliban ang mga obligasyong idinagdag sa halaga ng buwis (VAT) at corporate income tax (CIT), binawasan ang mga singil ng CIT para sa mga maliit at micro na kompanya at ipinagpaliban ang mga kontribusyon sa pondo ng pensiyon at mga utang na walang interes para sa pagbabayad ng suweldo. Ang mga tukoy na patakarang sumusuporta ay nakalista sa ibaba:  

Ayon sa National Assembly:  

1. Resolution No.107/2020/QH14 napetsahan noong Hunyo 10, 2020: pahabain ang iksempyon ng buwis sa paggamit ng lupa sa agrikultura.  

2. Resolution No.116/2020/QH napetsahan noong ika-19 ng Hunyo, 2020: bawasan ang CIT ng 30 porsyento sa 2020;  

3. Resolution No.979/2020/NQ-UBTVQH14, bawasan ng 30 porsyento na proteksyon sa buwis ang nangangalaga sa kapaligiran para sa gasolina ng eroplano hanggang sa katapusan ng 2020;  

4. Resolution No.135/2020/NQ14 na pinetsahan noong Nobyembre 17, 2020: sumusuporta sa mga industriya at sektor na nagkaroon ng pinakamalaking negatibong epekto mula sa pandemya, kasama na ang industriya ng abyasyon.  

Ayon sa gobyerno at punong ministro:  

1. Decree No. 41/2020/ND-CP na pinetsahan noong Abril 8, 2020 at Resolution No. 84 / NQ-CP na may petsang Abril 29, 2020: suporta sa mga pautang sa pinansyal at pensiyon, kung saan binabawasan ang buwis sa paggamit ng lupa sa 2020 ng 15 bawat sentimo at pagbaba ng mga singil ng interes para sa mga pautang mula sa pondo sa pagpapaunlad ng SME ng dalawang porsyento.    

2. Resolution No.42/NQ-CP na pinetsahan noong Abril 9, 2020: pagsuporta sa mga manggagawa at mga tao na nasa isang mahirap na sitwasyon dahil sa pagkawala ng trabaho at kita;  

3. Decree No.70/2020/NĐ-CPna pinetsahan noong Hunyo 28, 2020: pagpapalawak ng palugit para sa deposito ng buwis (tungkulin sa buwis) sa industriya ng pagmamanupaktura ng lokal na mga sasakyan;  

4. Decision No.22/2020/QĐ-TTg, na pinetsahan noong Agosto 10, 2020: bawasan ang singil ng renta sa lupa sa 2020 ng 15 porsyento para sa pinakamalaking apektadong mga negosyo, organisasyon, sambahayan at indibidwal. 

Ayon sa First Round of Covid-19 Business Pulse Survey na isinigawa ng World Bank noong Hunyo 2020, humigit-kumulang 20 hanggang 30 porsyento ng maliliit, katamtaman at malalaking kompanya ang nag-access sa suporta ng gobyerno. Kabilang sa iba't ibang klase ng suporta ng gobyerno, ang nangungunang tatlong mga paraan ng suporta na kinakailangan ng mga negosyo ay:  

• mga iksempyon na piskal o pagbawas (73 porsyento),  

• pagpapaliban sa buwis (47 porsyento) at  

• mga pautang na may tulong sa singil (40 porsyento).  

Ipinapahiwatig din ng mga resulta ng pagsisiyasat na ang mga kompanya sa agrikultura at iba pang mga sektor ng serbisyo ay may mas mataas na pangangailangan para sa pagbubuwis sa piskal o pagbabawas, kumpara sa mga kompanya sa sektor ng pagmamanupaktura. Ang dalawang mahalagang kadahilanan para sa mga kompanya na hindi nakatanggap ng suporta ng gobyerno ay hindi naging karapat-dapat at kakulangan ng impormasyon. 

Mga uunahin sa pagpapatuloy sa hinaharap para sa mga MSMEs at sa gobyerno   

Sa ilalim ng negatibong epekto ng COVID-19 na pandemya, upang makaligtas at mapanatili ang pag-unlad, kailangang unahin ng mga MSMEs sa Vietnam ang pagsasaayos ng kanilang mga modelo ng negosyo para mapabilis ang aplikasyon ng digital na teknolohiya at upang tumugon sa mga pangangailangan ng mga lokal na kustomer.  

Dagdag pa nito, dapat palakasin ng mga MSMEs ang kanilang posisyon sa global value chain o pandaigdigang value chain. Sa pangkalahatan, ang pag-aaral mula sa mahusay na mga modelo at kasanayan sa pagkaya sa COVID-19 na pandemya ay dapat na uunahin ng mga MSMEs para sa malapit na hinaharap. Sa paggawa nito, maaaring tumingin ang mga negosyo sa kung ano ang nangyari at maaaring mangyari sa kanilang negosyo at talakayin ang mga paraan upang palakasin ang pakikipagtulungan at mga ugnayan sa pagpapatuloy sa hinaharap. 
 
Upang matulungan ang mga negosyo na mapanatili ang paglipat na ito tungo sa "bagong normal," kinakailangan ng matalino at mabisang suporta mula sa gobyerno sa parehong maikli at mahabang panahon. Sa pagkilala nito, ang Vietnamese na gobyerno ay binigyan ng priyoridad ang pagbuo at pagpapatupad ng mga patakaran na lumilikha ng mas kanais-nais na mga kondisyon para sa mga negosyo upang makayanan at umunlad sa mundo pagkatapos ng COVID-19 na pandemya.  

Dapat tulungan ng mga patakaran ng gobyerno ang mga industriya na maging hindi gaanong nakasalalay sa mga panlabas na mapagkukunan at matugunan ang matagal nang sitwasyon ng paggana, habang nagdaragdag din ng halaga at pagpapalakas sa posisyon ng Vietnam sa mga pandaigdigang tagabigay ng suplay, at paglikha ng maraming mga oportunidad upang makinabang mula sa FTAs na nangangailangan ng mataas na porsyento ng nilalaman ng pinagmulan ng lokal at pinagmulan ng intra-rehiyon.  

Upang mapabuti ang kakayahang mai-access ang mga patakaran sa suporta para sa mga negosyong apektado ng COVID-19, kailangang palakasin ng gobyerno ang pagpapalaganap ng mga sumusuporta sa mga patakaran sa pamamagitan ng pagbibigay ng tukoy, detalyado at komprehensibong mga tagubilin sa simple at madaling ipatupad na mga pamamaraan. Bukod dito, kailangang suriin ng gobyerno ang mga problema at kakulangan sa proseso ng pagpapatupad upang magrekomenda ng napapanahong pagsasaayos at naaangkop na suporta para sa mga negosyo sa bawat tukoy na industriya, sektor at panahon, partikular sa mga industriya na matinding naapektuhan ng COVID-19 na pandemya. 

Ayon sa maraming mga pagtataya, ang pandemya ng COVID-19 ay patuloy na magtatagal at magdulot ng mahabang anino sa pandaigdigang ekonomiya at maaari lamang itong ganap na matanggal makalipas ang apat hanggang limang taon. Kaya, ang pag-aaral at pagtataguyod ng mga pangmatagalang sumusuporta sa mga patakaran para sa mga negosyo ay dapat na isang pangunahing uunahin para sa gobyerno ng Vietnam sa agarang hinaharap. 

Pilipinas

Ang mga Micro, Small and Medium Enterprise (mga MSME, mga negosyong micro, maliit at katamtaman ang laki) ay kumakatawan sa 99.5 porsyento ng mga nakarehistrong negosyo sa Pilipinas at 46 na porsyento ng GDP ng ekonomiya. Ang mga negosyong ito ang nagpapatrabaho sa mahigit kalahati (63 porsyento) ng kabuuang bilang ng mga manggagawa sa bansa. Karamihan sa mga MSME ay pinapatakbo sa mga limitadong merkado sa bansa. Ang mga MSME ay bumubuo sa 25 porsyento ng kabuuang kita sa iniluluwas na kalakal mula sa bansa, bagaman tinatayang 60 porsyento ng lahat ng nagpapaluwas ng kalakal ay napapabilang sa kategoryang MSME, sa pamamagitan ng mga sub-kontrata o bilang mga supplier sa mga kumpanyang nagluluwas ng kalakal. 

Ang mga MSME sa Pilipinas ay inilalarawan bilang mga sumusunod: 

Ang mga pinakahuling tala ng Pangasiwaan ng Estadistika ng Pilipinas na mula sa taong 2019 ay nag-uulat ng kabuuang 1,000,506 negosyong pinatatakbo sa buong ekonomiya. Ang mga negosyong micro ay bumubuo sa karamihan sa mga negosyong ito sa 89 na porsyento (891,044), na sinundan ng maliliit na negosyo sa 10 porsyento (99,936) ay mga katamtamang laking negosyo sa 0.5 porsyento (4,765). Halos dalawang-katlo ng mga nakarehistrong MSME ay matatagpuan sa limang pangunahing lokasyon: National Capital Region (20.2 porsyento ng mga negosyo), Calabarzon, Luzon (14.8 porsyento), Central Luzon (11.6 porsyento), Central Visayas (7 porsyento) at Western Visayas (6.1 porsyento).  

Ang nangungunang limang sektor ng industriya kung saan nakikibahagi ang karamihan sa mga MSME (83 porsyento) ay:  

1. Wholesale at retail na kalakal / pagkukumpuni sa mga de-motor na sasakyan (462,492); 

2. Akomodasyon at mga aktibidad na pagsisilbi ng pagkain (144,024); 

3.  Pagmamanupaktura (115,387);  

4. Iba pang mga aktibidad na may kinalaman sa serbisyo (65,918); at  

5. Mga aktibidad sa pananalapi at seguro (46,100).    

Mabilis na lumalago ang E-commerce sa Pilipinas. Ngunit, ang mga negosyante sa pilipinas ay nahahadlangan ng mabagal na internet – ang internet sa Pilipinas ay niraranggong pinakamabagal at pinakamahal sa Asya. Karamihan sa mga tagapagkaloob ng serbisyo sa e-commerce na gaya ng Facebook ay mga dayuhang kumpanya. Samantala, business process outsourcing ng information technology sa pamamagitan ng mga call center at mga serbisyong may kaugnayan sa computer gaya ng mga software/game developer, animation, at inhinyeriyang IT ay patuloy na lumalago.  

Sa mga hamon na kinakaharap ng mga MSME na iniuulat ng Asian Development Bank at iba pang mga mananaliksik, kabilang sa mga nangungunang hadlang ang: 

• katiwalian at mataas na antas ng buwis sa mga merkado ng pagluluwas ng kalakal 

• kalidad ng mga pasilidad ng telecom 

• mga daungan at paliparan at iba pang imprastruktura ng kalakal 

• kakulangan ng access sa pananalapi 

• hindi pagkakaroon ng mga manggagawang may kasanayan 

• mahinang suporta ng institusyon 

• kahirapan sa pagtugon sa mga pamantayan sa pang-internasyonal na produkto at serbisyo 

Ang mga negosyanteng kababaihan ay nahaharap sa mga karagdagang hamon. Gaya ng iniuulat ng Asia Pacific Foundation of Canada sa 2018 Survey of Entrepreneurs and MSMEs in the Philippines, 39 na porsyento ng mga kababaihang nakapanayam ay nag-ulat na ang kanilang kumpanya ay kinukulang sa access sa anumang sumusuportang serbisyo, habang ang 36 porsyento ay nag-ulat ng pagiging hindi interesado sa pag-access sa mga sumusuportang serbisyo. Ang mga proporsyong ito ay mahigit pa sa doble ng mga inuulat ng mga kalalakihan.  Bukod dito, ipinapakita sa mga natuklasan sa survey na inulat ng mga negosyanteng kababaihan ang pagkakaroon ng mas kaunting access sa mga serbisyo ng pagpapayo hinggil sa online na negosyo kaysa sa mga negosyanteng kalalakihan (pitong porsyento kumpara sa 19 na porsyento).  

Ang sitwasyong COVID-19 para sa mga MSME sa Pilipinas 

The Philippines continues to battle the pinakamasamang krisis ng COVID-19 sa Timog Silangang Asya. Sa kabila ng mga pinakamahigpit na lockdown, ang kakulangan sa pagsusuri, contact tracing, restriksyon at mabababang antas ng bakuna ay nauuwi sa pagdami ng kaso. Ang survey naNavigating COVID-19 in Asia and the Pacific ng Asian Development Bank noong 2020 sa 3,877 MSME mula Marso hanggang Mayo 2020 ay nag-ulat na:  

1. ang Pilipinas ay nagkaroon ng pinakamataas na antas ng mga isinuspinding operasyon isang buwan pagkatapos ng pagkalat ng virus,  

2. ang pinakamataas na iniulat na mga antas ng mga nahuling paghahatid ng mga produkto o serbisyo; at  

3. ang mga pinakamataas na antas ng mga pansamantalang tinanggal sa trabahong tauhan.  

Halos 60 porsyento ng mga kinapanayam na MSME sa Pilipinas ay nag-ulat ng walang kita, habang 28 porsyento ang nagsabing bumagsak ang kita ng mahigit 30 porsyento.  

Kumpara sa mga MSME na kinapanayam mula sa ibang mga ekonomiya, naitala sa mga MSME sa Pilipinas ang pinakamaraming kanselasyon ng mga kontrata (19.1 porsyento) at nahuling paghahatid ng mga produkto at serbisyo (35 porsyento) sa panahon ng lockdown. Sa pagitan ng Marso at Abril 2020, 36.7 porsyento ng mga MSME sa Pilipinas ang nagsabing wala silang pera o naipon, habang 42.1 porsyento ang nagsabing mauubusan sila ng pera sa isang buwan. Kahit bago ang pandemya, ang access sa pananalapu ang pinakamalaking balakid para sa mga MSME. Sa kasagsagan ng mga lockdown noong Marso at Abril, 17 porsyento ng mga kinapanayam ay nag-apply ng loan sa bangko, habang 4.4 porsyento lamang ng mga MSME ay nakakuha ng access sa kredito sa bangko na karaniwang umaasa sa mga ipon o paghiram sa mga kaibigan at kamag-anak. Kumpara sa ibang mga ekonomiya sa APEC na nagawang isalin ang lumaking pangangailangan sa elektroniks sa lokal na pagmamanupaktura, ang pagdepende ng Pilipinas sa turismo at mga sustento mula sa mga manggagawang nasa ibang bansa ay nagpababa sa inaasahan sa ekonomiya sa pinakamabagal na paglago sa rehiyon. 

Noong Oktubre 2020, sa isang survey ng United Nations Development Programme (UNDP) sa epekto ng COVID-19 sa mga MSME, 60 porsyento ng mga sumagot ay nag-ulat na hindi pa sila nakatanggap ng anumang tulong mula sa anumang stakeholder (pamahalaan, pribadong sektor, mga NGO, at iba pa) Ang mga pinakaagarang pangangailangang iniulat ay ang access sa mga pasilidad ng kredito, bawas sa halaga ng buwis, at ipinagpalibang pagbabayad sa utang. Kabilang sa mga rekomendasyon ng ulat ang pagpapabuti ng kaligtasan at kahusayan ng pampublikong transportasyon para sa ligtas na paggalas ng mga tao at produkto, at ang pangangailangan para sa pinabuting pamamahala ng supply chain sa pamamagitan ng pinaigting na lokal na pagkuha.  

Mga pangunahing patakaran at suporta 

Bago pa man ang pandemya, nagpakilala ang pamahalaan ng ilang patakaran para suportahan ang mga MSME sa Pilipinas. 

Itinaguyod ng Department of Information and Communications Technology ang programang tinatawag na “digitaljobsPH” para sa mga online freelancer o mga negosyo sa bahay na nakabase sa internet, kabilang ang mga MSME, para hikayatin ang paggamit ng e-commerce. Sa panahon ng 2018-2019, mahigit 2,000 ang nagtapos sa programa, at 700 MSME (mga online na negosyo) ang nilikha nang may suporta mula sa programang ito. 

Ang pagtatalagang Barangay Micro Business Enterprise (BMBE) noong 2002 at patuloy na lumalago sa kabila ng kaunting kaalaman tungkol dito ng mga MSME at pagpapatupad ng mga lokal na yunit ng pamahalaan. Sa pagtatalaga nabibigyan ng iksemsyon ang mga micro na negosyo sa pagbabayad ng mga buwis sa kita at value-added tax at iba pang mga porsyento sa buwis. Ang mga pinansyal na institusyon ay binibigyan ng mga insentibo sa pagpapautang sa mga negosyong nakarehistro bilang MBBMBE at kinakailangang magbigay ng espesyal na puwang sa kredito para sa mga BMBE. May access din ang mga BMBE sa mga libreng pagpoprograma sa pamamagitan ng Department of Trade and Industry (DTI) mga Negosyo/Business Center, ng University of the Philippines Institute for Small Scale Industries (UP-ISSI), ng Department of Science and Technology (DOST). Mahigit 12,000 BMBE ang nakarehistro noong 2017, ngunit tinatantiya ng World Bank na 40 porsyento ng ekonomiya ng Pilipinas ay hindi nakarehistro at hindi nabubuwisang kabuhayan. 

Bukod sa mga umiiral na sumusuportang patakaran, nagpakilala ng pamahalaan ng mga karagdagang hakbang para matulungan ang mga MSME sa panahon ng pandemyang COVID-19.  

• Noong Abril 2020, inanunsyo ng Department of Trade and Industry (DTI) ang pinakamaikling 30-araw na palugit na panahon para sa mga paupahang residensyal at pangkomersyo mula sa pag-aalis ng iba’t ibang yugto ng lockdown. May opsyon ang mga nangungupahan na magbayad ng paunti-unting halaga ng mga paupahang residensyal at pangkomersyo na dapat nang bayaran na pumapatak sa loob ng mga yugto ng lockdown sa paraang paunti-unti sa loob ng anim na buwan kasunod ng katapusan ng 30-araw na pinakamaikling panahon ng palugit. Ang lahat ng hindi nabayarang upa sa panahon ng mga lockdown ay hindi lilikom ng mga interes, multa, singil, at iba pang mga pataw. Walang pagpapaalis sa tirahan dahil sa hindi pagbabayad ng paupahang residensyal o pangkomersyo ang maaaring ipatupad sa panahon ng quarantine. 

• Nagbigay rin ang Department of Trade and Industry (DTI) ng suporta para matulungan ang mga MSME na magtransisyon patungo sa online na pagbebenta. Noong 2020, ang programang Go Lokal ay nakatulong sa 131 MSME at 1,000 produkto ang nagtransisyon sa mga lokal na retail site.  

• Ang programang microfinancing ng DTI na COVID-19 Assistance to Restart Enterprises (CARES) ay naghahandog ng mga loan sa 0 porsyentong antas ng interes na mababayaran sa loob ng 18-24 na buwan. Hanggang sa kasalukuyan, mahigit 20,000 aplikasyon ang naaprubahan.  

• Ang PhilGuarantee na programang garantiya sa kridito ng Department of Finance ay nagpalawak ng kanilang suporta para sa mga MSME hanggang Setyembre 2021. Mahigit 3,000 garantiya sa loan na may kabuuang CAD$4.5M ang inaprubahan noong 2020. 

Noong Marso 2021, inawtorisahan ni Pangulong Rodrigo Duterte ang 10 porsyentong pagbawas ng buwis sa kita ng mga kumpanya. Ngunit, ang Pilipinas ay patuloy na may pinakamataas na mga antas ng buwis sa kita ng mga kumpanya sa Timog Silangang Asya sa 30 porsyento. 

Mga priyoridad sa pagsulong para sa mga MSME sa Pilipinas 

Bago ang pandemya, ang mga MSME sa Pilipinas ay nag-ulat na ng mga hamon sa pananalapi gaya ng nagpatung-patong na utang. Samakatuwid, ang mga programan ng pamahalaan na naggagawad ay magiging mas mabisa kaysa sa mga loan. 

Sa halos kalahati ng ekonomiya ay hango sa hindi nakarehistrong negosyo, ang nabanggit sa itaas na programang Barangay Micro Business Enterprise (BMBE) ay isang mabuting halimbawa ng inisyatiba kung saan nakikinabang ang mga MSME sa katayuang hindi nagbabayad ng buwis habang binibigyan sila ng access sa mahahalagang serbisyo sa pagsasanay, kredito at magkasamang serbisyo. Maaaring mapabuti ng pamahalaan ang mga antas ng pakikibahagi sa mga naturang pagsasanay at pagpopondo sa mga programang sumusuporta na may mga napabuting kampanya sa komunikasyon na nakatuon sa MSME at sa pamamagitan ng popular at libreng social media gaya ng Facebook at Instagram. Ang karagdagang suporta sa pamamagitan ng mga pinagtutuunang samahan sa lohistika at online na platform at gamification ng mga istratehiya sa online na pagbebenta ay makakatulong sa pagbuo ng nagpapatuloy na daloy ng suporta upang bigyang-diin ang mga piling MSME at mga kalakaran sa merkado.  

Kaugnay sa mga MSME ang paksa sa freelancing at gig economy. Ang Pilipinas ay niraranggo rin bilang isa sa  nangungunang freelancer na ekonomiya sa mundo, na may 35 porsyento ng paglaki ng kita sa gig economy.  Dapat ipatupad ng pamahalaan ng Pilipinas ang batas na makakatulong sa pagprotekta sa mga freelancer sa pananamantala, habang nililinang din ang mas may ekidad na kapaligiran at pangmatagalang client base upang maiwasan ang mga kabiguan sa mga gig economy. 

Pinakamahalaga, sa mga kababaihang nangunguna sa karamihan sa mga MSME, higit pang pananaliksik at pagpoprograma ang dapat mabuo upang maunawaan at matugunan ang kakulangan ng pag-access ng mga kababaihan sa pangunahing imprastruktura gaya ng mga kalsada, pagpipinansya, kagamitan at pagsasanay kahit na sila ang kumakatawan sa pinakamalaking bahagi ng kabuhayan at mga responsibilidad sa tahanan.  

Peru

Ang mga MSME ang pangunahing uri ng negosyo sa Peru na kumakatawan sa mahigit 99 porsyento ng mga kabuuang negosyo sa buong ekonomiya. Sa Peru, ang kahulugan ng mga MSME ay inilalarawan ng batas Nº 30056 na nilikha upang mapadali ang pamumuhunan, at itaguyod ang produktibong pagpapaunlad at paglago ng negosyo ng mga MSME. Ang batas na ito ang batayan sa pagsasakategorya ng mga MSME ayon sa mga kabuuang benta para sa uri ng negosyo:  

• Negosyong micro: Taunang pagbebenta na hanggang sa pinakamalaking halaga ng 150 UIT1s – S/. 660,000 (US$183,000); 

• Maliit na negosyo: Mahigit 150 UIT ay hanggang sa pinakamalaking halaga ng 1,700 UITs – S/. 7,480,000 (humigit-kumulang US$2.1M); 

• Negosyong medium ang laki: 1,700 UIT at hanggang sa pinakamalaking halaga ng 2,300 UITs – S/. 10,120,000 (US$2.8M approx.); at 

• Malaking negosyo: Taunang pagbebenta na mas malaki sa 2,300 UIT. 

Ang karamihan sa mga negosyo sa Peru ay mga negosyong micro (96.2 porsyento) na nag-aambag sa humigit-kumulang 40 porsyento ng GDP at mahigit 60 porsyento ng trabaho. Ngunit, 60 porsyento lamang ng produktibidad ay maaaring dahil sa mga MSME bagaman sila ang bumubuo sa pinakamalaking bahagi ng ekonomiya. Sa kasamaang-palad, ang mga MSME ay mayroong mas kaunting epekto sa paglago ng ekonomiya at sa lipunan dahil sa pangingibabaw ng mga hindi pormal na negosyo sa bawat sektor.   

Ang pandaigdigang pandemya ay nagkaroon ng negatibong epekto sa lahat ng negosyo sa Peru, partikular na sa mga MSME. Dahil sa kanilang laki at kakulangan ng mga mapagkukunan, maraming MSME ay walang mga kasangkapan upang kaharapin ang epekto ng COVID-19. Ayon saupang noong International Labor Organization, tumaas ang mga antas ng kawalan ng trabaho at hindi pormal na trabaho sa Peru. Halimbawa, ang populasyong aktibo sa kabuhayan (EAP, economically active population) na kinabibilangan ng mga indibidwal na nagtatrabaho o aktibong naghahanap ng trabaho ay bumaba ng mahigit 6 na milyong katao. Sa kahalintulad na paraan, ang mga antas ng kita sa mga pamilyang Perubyano ay higit na bumaba.   

Noong Agosto 2020, halos 25 porsyento ng mga negosyo ay hindi na nagpapatakbo. Sa mga nakaahon;   

• 77 porsyento ay bumaba ang pangangailangan dito,  

• 59 porsyento ang nagpahiwatig ng mataas na mga gastos sa pagpapatupad ng mga protokol sa kaligtasan,  

•  52.8 porsyento ay nagkaroon ng mga pagkaantala sa pagkolekta ng bayarin,  

• 50.4 porsyento ay inihinto ang kanilang produksyon, at 

• 45 porsyento ay nawalan ng kanilang kapital.  

Ang karamihan sa mga negosyo ay kinaharap din ang ibang mga problemang gaya ng kakulangan ng magagamit na pera para makabili ng mga likas na materyales, bayaran ang mga supplier at limitadong access sa mga pinansyal na mapagkukunan. 

Ayon sa Institute of Economics and Business Development of Chamber of Commerce of Lima, ang GDP ng Peru ay tinatayang liliit ng 3.7 porsyento dahil sa pandemyang COVID-19. Ang mga restriksyong nauugnay sa pandemya ay nagdulot ng pagbagsak sa pangangailangan at mga pagkagambala sa negosyo na lubhang nakaapekto sa mga MSME. 

Mga Pangunahing Patakaran ng Pamahalaan na Sumusuporta sa mga MSME: 

Noong 2020, tinulungan ng pamahalaan ang mga MSME sa panahon ng pandemya sa pamamagitan ng paghahandog sa kanila ng iba’t ibang uri ng instrumento sa pagsuporta na nakapokus sa: pagpipinansya ng utang, buwis, suporta sa trabaho, at pangangailangan. Mayroong mahigit 10 instrumento sa pagsuportang binuo ng pampublikong sektor sa walang pang katulad na sama-samang pagsusumikap (Larawan 1). 

Larawan 1 
Bilang ng instrumento ayon sa uri ng suporta 
Pinagmulan: Map of SME-Support Measures in Response to COVID-19, World Bank 

​​​​​

Talahanayan 1 
Paglalarawan sa mga instrumento 
Hango sa: Map of SME-Support Measures in Response to COVID-19, World Bank 

Upang matugunan ang mga hamon na kinakaharap ng mga MSME, ang Ministry of Economy and Finance ay lumikha rin ng mga inisyatibang gaya ng programang Reactiva Peru at Pondong Sumusuporta sa Negosyo para sa mga MSME.  

Bukod sa mga pangunahing patakaran ng pamahalaan na ito, maraming MSME sa Peru nangailangang gumamit ng ilang hakbang o istratehiya para makaahon. Ayon sa pananaliksik na pinamagatang “COVID-19: An Assessment of MSMEs Survival Strategies in Nigeria and Peru” (Chambe and Uchenna 2020), maraming MSME ang nakapokus sa pagpapababa ng sahod sa pamamagitan ng pagtanggal ng mga empleyado, pinahusay na istratehiya sa pagbangon mula sa pagkakautang, pinabuting pakikipagnegosasyon sa mga nagpapautang, nakinabang sa mga suporta sa MSME ng pamahalaan at iba pang mga entidad, at gumamit ng mga digital na pamamaraan. 

Mga priyoridad sa pagsulong para sa mga MSME sa Peru 

Ang negatibong epekto ng pangalawang pagbugso ng COVID-19, at posibleng pangatlong pagbugso, ay naghahatid ng higit pang mga hamon para sa mga MSME at sa ekonomiya sa kabuuan.  Bagaman priyoridad ng pamahalaan ang muling gawing aktibo at ibangon ang paglago ng ekonomiya sa Peru, hindi na opsyon ang iisang pamamaraan. Para sa dahilang iyon, mahalaga na ang lahat ng gumaganap sa ekosistem na gawin ang kanilang tungkulin upang suportahan ang mga MSME at negosyante. 

Ayon sa Tagasubaybay sa Patakaran ng International Monetary Fund’s (IMF), ang access sa mga pondo, kredito, at gawad (hal. FAE MyPES, FAE Turismo, Reactiva Peru, Programa de Garantías Covid-19, Todos Conectados, bukod sa iba pa) ay nauukol at mahalaga para sa mga MSME sa Peru. Ngunit, ang pribadong sektor at organisasyon sa lipunang sibil ay makakapag-ambag sa pagbibigay ng teknikal na suporta, pagsasanay at pagdadagdag ng mga negosyo, upang matiyak na magkakaroon sila ng mga tamang kasangkapan na magtataguyod ng kanilang pagpapabuti at paglago, na lumilikha ng positibong epekto para sa kanilang mga stakeholder.  

Indonesia

Mayroong mahigit 64 milyong MSME sa Indonesia, kung saan nagiging suporta sa ekonomiya ang mga negosyong ito. Ang mga MSME ay bumubuo sa 99 na porsyento ng mga kasalukuyang negosyo at nag-aambag sa mahigit 60 porsyento sa Gross Domestic Product (GDP) ng bansa. Marami sa mga MSME na ito ay mga negosyong maliit, nakabase sa tahanan sa mga sektor na pang-agrikultura o retail. Sa kabila ng malaking kontribusyon ng mga MSME sa Indonesia, ayon sa Bank Indonesia, ang bangko sentral ng ekonomiya, ang mga MSME ay nahaharap sa tatlong pangunahing hamon: (1) access sa Pinansya (2) access sa mga Merkado at (3) access sa Teknolohiya at Imprastruktura. 

Sinusuportahan ng mga MSME ang mga patakaran 

Sa mga nakalipas na taon, ang pamahalaan ng Indonesia ay naglabas ng maraming programa at direktiba upang mapabilis ang proseso ng pag-digitize ng mga MSME nito upang maabot ang mithiin ng pag-digitize ng 30 milyong MSME. Nakipagtulungan ang pamahalaan sa pribadong sektor, lalo na sa mga tech startup ng Indonesia, at naglabas ng mga programang gaya ng:  

1. #MelajubersamaGojek: isang inisyatiba ng GoJek at sinusuportahan ng Ministry of Cooperatives at SME na tumutulong sa mga MSME na ipatupad ang mga istratehiya sa pag-digitize sa bawat hakbang ng kanilang pang-araw-araw na operasyon sa negosyo, simula sa marketing, order (pagproseso ng order), pagbabayad, paghahatid patungo sa pangangasiwa. 

2. UMKM go Digital: isang inisyatiba ng Ministry of Maritime and Investment na nagtatampok ng serye ng mga programa sa pagbuo ng kapasidad na kinabibilangan ng mga workshop at pagsasanay upang mabigyan ng kakayahan ang mga MSME pagdating sa branding, marketing at mga kasanayan at kaalaman sa negosyo upang makipagkumpitensya sa digital na merkado sa kasalukuyan.  

Innovation Factory, bilang isang hub para sa teknolohiya at inobasyon na nakabase sa tatlong malalaking lungsod (Jakarta, Bandung at Yogyakarta), nagpapatunay na ang isa sa pinakamabisang paraan ng pagtulong sa ating sektor ng mga MSME na lumago at umunlad ay sa pamamagitan ng pag-invest sa matatag na ekosistem ng teknolohiyang startup. Sa kaso ng Indonesia, muling napatunayan ang mga teknolohiyang startup bilang napaka-epektibo sa paggamit ng teknolohiya upang magbigay ng suporta para sa madalas na mahirap maabot na mga MSME sa pamamagitan ng bagong inobasyon sa mga kritikal na aspeto gaya ng pag-access sa capital, pag-access sa mga customer, pati na rin ang pagtitipid sa gastos at pagpapahusay ng operasyon. 

Prioritas-prioritas Utama dari UMKM Indonesia  

Access sa Alternatibong Kapital  

Ang mga MSME ay nangangailangan ng kapital upang simulan at panatilihin ang kanilang mga operasyon. Ngunit, karamihan sa mga ito ay napakaliit para magkaroon ng anumang access sa suporta sa pagbabangko. Ang karamihan sa mga Indonesian ay wala pa ring access sa mga tamang pinansyal na serbisyo gaya ng mga account sa bangko, loan, atbp. 

Dahil sa katangi-tanging heograpiya ng Indonesia bilang isang kapuluan, ang pagkakahiwa-hiwalay ng isla at kakulangan ng pagbabahagi ng datos ay mga karaniwang isyu. Bilang resulta, ang mga tradisyonal na pinansyal na institusyon ay nahihirapang suportahan ang mga pangangailangan ng karamihan sa mga MSME, lalo na ang mga micro at maliliit na negosyo. 

Ngunit, may matatag na paglago sa bilang ng mga fintech startup na nakatanggap ng malakas na suportang pinansyal mula sa mga venture capital (parehong lokal at internasyonal) upang bumuo ng mga alternatibong pagmumulan ng pagpopondo upang suportahan ang hindi pa nalilinang na merkado ng MSME, na nakapokus sa partikular sa vertikal na mga sektor gaya ng agrikultura at retail. 

Nasa ibaba ang mga halimbawa ng mga fintech startup sa sektor na pang-agrikultura, ang pinakamalaking sektor para sa mga MSME sa Indonesia. 

• GrowPal - nagkakaloob ng platform para sa crowdfunding para sa mga aquaculture farmer sa Indonesia (pangunahin na ang fish at shrimp farming) upang ma-access ang kapital mula sa mga retail na investor upang mapalawak ang kanilang mga operasyon.to access capital from retail investors to expand their operations. Ang GrowPal ay nagbibigay rin sa mga farmer ng access sa makabagong teknolohiya na tumutulong sa kanilang maging mas episyente sa kapital, mapabuti ang pagsubaybay sa farm nang sa gayon ay mabawasan nila ang kanilang gastos sa mga operasyon (pagpapahusay sa pakain) at pagdagdag ng kita (pagpaparami ng ani). 

• TaniHub - nagbibigay ng mga  end-to-end na serbisyo sa value chain mula sa farm patungo sa mesa, na pinakikinabangan ng mga farmer, pati na rin ng negosyo at konsumidor ng retail. Nagbibigay ito sa mga farmer ng access sa kapital para bumili ng kanilang mga likas na materyales gaya ng mga binhi, pampataba at makinarya. Bukod dito, bumuo rin ito ng matatag na mga supply chain upang matulungan ang mga farmer na ipamahagi ang kanilang mga ani nang direkta sa mga customer. Hanggang sa simula ng 2020, ang kumpanya ay matagumpay na nakipagtulungan sa mahigit 30,000 smallholder farmer at nagpapatakbo ng limang sentro ng pamamahagi sa buong bansa. Naglilingkod din ang kumpanya sa mahigit 5,000 customer sa negosyo at 115,000 retail na customer sa pamamagitan ng platform nito. Simula 2016, ang kumpanya ay lumikom ng mahigit USD 26 milyon sa pagpopondo mula sa matatag na pondo sa rehiyon upang suportahan ang paglago nito upang maabot ang mahigit 100,000 smallholder farmer sa Indonesia.

Access sa mga Customer 

Isa sa mga pinakamahirap na hamon para sa mga negosyo ang makakuha ng access sa mga customer sa paraang nakakatipid sa gastos. Ang mga hamon na ito ay mas malalim sa mga micro at maliliit na negosyo dahil sa kakulangan nila sa kapital at kaalaman upang ma-access ang mga kasangkapan gaya ng digital na presensya, online marketing, growth hacking, atbp. Karamihan sa mga ito ay nauuwi sa hindi pakikipag-ugnayan sa mga customer sa mahusay na paraan, hindi nakakamit ang paglago (nananatiling hindi aktibo) o nagsasara.  

Naobserbahan ng Innovation Factory na may matatag na paglago sa lubos na matatagumpay na marketplace startup sa bansang nagbibigay ng umuunlad na platform at ekosistem para sa lumago ang malaking bilang ng mga MSME. Nagkakaloob ang mga ito ng mga pagsasapamantayan na madaling gamitin, ginagasta ang malaking halaga ng kanilang kapital upang ihatid ang mga konsumidor sa Indonesia online, at bumuo ng matatag na supply chain network upang suportahan ang daloy ng mga kalakal at serbisyo sa buong bansa. 

Nasa ibaba ang ilang bago, ngunit napakahalagang mga marketplace na naglilingkod sa mga pangangailangan ng 275 milyong Indonesian na nakakalat sa 17,508 isla sa kapuluan: 

• Tokopedia (E-commerce Marketplace) 

• Itinatag noong 2009 (12 taong kumpanya) 

• Kabuuang pagpopondong nilikom sa ngayon: $2.8B 

• Nagpapatrabaho sa 4,700 digital na manggagawa (mga bilang hanggang 2019) 

• Noong 2019, ang halaga ng gross merchandise value (GMV) ng Tokopedia ay umabot ng IDR 73 trilyon (USD 5,1 bilyon) noong 2018 at ang halaga ay inaasahang tataas sa IDR 222 trilyon (USD 15,6 bilyon) sa 2019, katumbas ng 1.5 porsyento ng ekonomiya ng Indonesia. 

• Noong 2019, ayon sa ulat ng iPrice Group, ang Tokopedia ay ang website para sa e-commerce na may pinakamaraming bumisita sa desktop sa Indonesia sa pagitan ng Hulyo at Setyembre na may kabuuang 65,953,400 karaniwang buwanang pagbisita, na nakakuha ng 25% ng kabuuang bahagi sa merkado. 

• Hanggang Nobyembre 2019, ang Tokopedia ay mayroong mahigit 7,000,000 mangangalakal na may mahigit 200 milyong pinangasiwang produkto mula sa mga pagkain at inumin patungo sa mga produktong pampaganda at moda. (pinagmulan) 

• Dahil sa suportang ipinagkakaloob ng mga marketplace na gaya ng Tokopedia, ang mga MSME ay mayroon na ngayong presensya at nakakapaglingkod sa mga customer na higit pa sa mga heograpiya sa pamamagitan ng kanilang online na presensya, pagpoproseso ng kabayaran at mga network ng episyenteng paghahatid. 

• Gojek (On-demand na Marketplace) 

• Itinatag noong 2010 (11 taon ang nakakaraan) 

• Kabuuang pagpopondong nilikom sa ngayon: $5B  

• Nagpapatrabaho sa 3,000 digital na manggagawa (hanggang 2019) 

• Ang Gojek ay nag-ambag ng IDR 8.2 trilyon taun-taon sa ekonomiya ng Indonesia sa pamamagitan ng kita ng mga driver partner. Isang karagdagang IDR138.6 bilyon kada buwan ang iniaambag sa ekonomiya ng bansa simula nang sumali ang mga kasamang mangangalakal na SME sa Go-Food, at IDR 1.7 trilyon sa ekonomiya ng Indonesia sa pamamagitan ng kita ng mga kasamang mangangalakal na SME. [Mangyaring tumulong sa pagpalit sa USD bilang sanggunian] 

• Ang Gojek ay naghatid ng maraming offline na lokal na tindahan online, na nakatulong sa kanilang malampasan ang pandemyang COVID sa pamamagitan ng pagpapanatili ng access sa mga customer kahit na noong ganap na nagsara ang mga offline na retail na negosyo sa panahon ng pambansang lockdown. 

Access sa Teknolohiya 

Ang teknolohiya ang isa sa pinakamalalaking kapakinabangan na magagamit ng anumang organisasyon upang mapahusay ang mga operasyon nito upang maging mas episyente, mabawasan ang gastos at makapaghanda nang mabuti. Ngunit, dahil ang mga MSME ay nagiging mas mabagal sa paggamit ng bagong produkto o inobasyon, madalas na nakaklasipika ang mga ito bilang "mababagal” sa loob ng siklo ng paggamit ng teknolohiya. Mas mahirap maabot ang mga ito, mas mahirap sanayin at mas hindi pumapayag na sumubok ng mga bagong bagay. 

Naging napakahirap na hamon ito para sa maraming ahensya ng pamahalaan na nangangasiwa sa pagtugon sa pagsasa-digital. Ngunit, nakikita namin ang mas malaking tagumpay sa larangang ito, na pinamumunuan ng mga napakahuhusay at may maayos na kapital na startup na naghahanap ng mga oportunidad upang paglingkuran ang malaking hindi pa nalilinang na mga MSME kung saan karamihan sa mga aktibidad ng negosyo ay ginagawa pa rin gamit ang papel at lapis.  

Nasa ibaba ang ilang matatagumpay na startup na nagpapatakbo sa lugar na ito: 

• MOKA  

• Ang Moka ay isang Indonesian na fintech startup na nakapokus sa pagbuo ng mobile point-of-sale (mPOS) para sa maliliit na negosyo at negosyong may katamtamang laki. 

• Itinatag noong 2014 (7 taong startup) 

• Nakuha kamakailan ng Gojek sa halagang $130M (2020) 

• Sinuportahan ng mga ito ang mahigit 40 libong mangangalakal at nagtala ng mahigit 600 milyong transaksyon 

• Kabilang sa mga serbisyo nito ang mga ulat ng pagbebenta, pamamahala ng imbentaryo, table management, mga loyalty program, at marami pa. 

• BukuWarung 

• Ang platform ay tumutulong sa pagpapahusay ng proseso ng bookkeeping ng kumpanya sa pamamagitan ng pagsubaybay sa lahat ng mga transaksyon nito kabilang ang kredito, mga gastusin, at mga pagbebenta, at tumutulong sa mga mangangalakal na may cash flow visibility sa pamamagitan ng mga ulat na pangnegosyo. 

• Itinatag noong 2019 (2 taong startup) 

• Kabuuang pagpopondo hanggang sa kasalukuyan: $20M 

• Sinasabi ng BukuWarung na naglingkod ito sa magigit  3.5 milyon nakarehistrong mangangalakal sa 750 lungspd at sa mga bayan sa Indonesia, ang karamihan sa mga ito ay mula sa mga lungsod na nasa baitang 2 at baitang 3. Sinasabi rin ng kumpanya na nagtala ito ng mahigit  USD 15 bilyon na halaga ng mga transaksyon sa buong platform nito. 

• Ang kumpanya ay nagtala ng USD 15 bilyon na halaga ng mga transaksyon sa buong platform nito simula ng pagkakatatag nito. 

Bilang buod, ang mga organisasyon on-the-ground, gaya ng Innovation Factory ay lubos na naniniwala na ang pag-i-invest sa pagpapalago ng umuunlad na tech startup na ekosistem ay isa sa pinakamahusay na pagbabalik sa investment sa pamamagitan ng pagsuporta sa paglago ng mga MSME sa anumang ekonomiya. 

Mga negosyanteng kababaihan sa mundo pagkatapos ng pandemya

Sini Maria Heikkila, nakatataas na tagapayo sa adbokasiya sa Cherie Blair Foundation for Women 

Ang bilang ng mga negosyanteng kababaihan ay patuloy na tumaas sa loob ng Asya Pasipiko na may mahigit 60 milyong kababaihan  sa buong rehiyon ng nagpapatakbong negosyo. Ang karamihan sa mga kumpanyan ito ay mga negosyong micro, maliliit at katamtaman ang laki (mga MSME). Habang ang rehiyon ay naghahangad ng pagbangon ng ekonomiya sa panahon ng at pagkatapos ng pandemyang COVID-19, mas mahalaga higit kailanman ang mag-invest sa malaking hindi pa nalilinang na potensyal ng mga negosyanteng kababaihan upang isulong ang paglago ng ekonomiya, lumikha ng mga trabaho, at pinakamahalaga, matiyak na ang mga karapatan sa ekonomiya ng kalahati ng populasyon ng rehiyon ay ganap na iginagalang.     

Simula sa umpisa ng programa ng pagtuturo ng Cherie Blair Foundation for Women’s (CBFW) sa rehiyon ng APEC noong 2012, ang Foundation ay nakipagtulungan sa mahigit 500 negosyanteng kababaihan sa rehiyon sa pamamagitan ng pagkakaloob ng mga oportunidad sa pagsasanay, pagtuturo, at pagne-network. 

Sa nakaraang taon, ang COVID-19 ay nagkaroon ng nakakasira at malaking epekto sa mga negosyanteng kababaihan sa mundo at sa loob ng rehiyon. Ipinapakita sa pinakakasalukuyang pananaliksin ng CBFW, na hango sa mga sagot mula sa 125 kababaihan sa 32 bansa, ang kitang-kitang epekto ng COVID-19 sa mga negosyanteng kababaihan. Karamihan (83.80 porsyento) sa mga negosyanteng kababaihan na nakapanayam ay nag-ulat na ang pandemya ay nagkaroon ng negatibong epelto sa kanilang mga negosyo. Halos 4 sa 10 kababaihan (35.8 porsyento) ay sumagot na ang kanilang negosyo ay maaaring nagsara bilang resulta. Mahigit isang-katlo sa mga kababaihang ito (34.4 porsyento) ang nag-ulat na mahihirapan silang gastusan ang mga pangangailangan gaya ng pagkain kung magsasara ang kanilang negosyo.  

Bukod dito, nahihirapan ang mga negosyanteng kababaihan na makakuha ng pagpopondo mula sa mga tradisyonal na nagpapautang gaya ng mga bangko at investor. Maraming ayuda sa kabuhayan na nilikha upang matugunan ang negatibong epekto ng COVID-19 ay hindi nakaabot sa mga negosyong pag-aari ng mga kababaihan. Ang pasanin ng walang bayad na pag-aalaga ay lumaki sa panahon ng pandemya. Halimbawa, sinabi ng 75 porsyento ng mga negosyanteng nakapanayam ng UN Women in the Asia Pacific na dumami ang kanilang mga responsibilidad sa pagbibigay ng pangangalaga dahil sa COVID-19. Ang mga sektor na para sa kababaihan gaya ng turismo, libangan, retail, at hospitality ay lubos na naapektuhan ng pendemya.  

Ang pag-aaral ng UN Women Asia-Pacific sa mga epekto ng COVID-19 ay nagbibigay ng liwanag sa sitwasyon ng mga negosyanteng kababaihan sa rehiyong ito. Sa mga negosyanteng nakapanayam, sinasabi ng 86 porsyento na sila ay naapektuhan sa negatibo o napakanegatibong paraan ng COVID-19 at 34 na porsyento ay nag-ulat na maaaring malapit na nilang ganap na isara ang kanilang mga operasyon.  

Bagaman walang duda na ang pandemya ay lubos na mapaghamon para sa maraming negosyanteng kababaihan, ito ay kritikal upang maalala na kahit bago pa ang pandemya, kailangan ng pagkakapantay-pantay para sa mga negosyanteng kababaihan. May mga legal, pangkultura at pinansyal na hadlang na pumipigil at hindi nakapaghihikayat sa kababaihan na magsimula at magpatakbo ng mga negosyo.  

Ipinakita sa ulat sa Women, Business and the Law 2019 ng World Bank na ang karaniwang ekonomiya ay nagbigay lamang sa kababaihan ng tatlong-kapat na mga legal na karapatan ng mga kalalakihan sa mga larangang nauugnay sa pakikibahagi sa ekonomiya ng kababaihan, kabilang ang pagnenegosyo.  Ang mga negosyanteng kababaihan ay malamang din na hindi magkaroon ng access sa kapital na pantao, pinansyal, at panlipunan. Sa buong mundo, ang mga kababaihan ay nagmamay-ari sa mga negosyong mas kaunti ng 40 porsyento kaysa sa mga kalalakihan. Ayon sa World Economic Forum Gender Gap Report noong 2019, aabutin sana ng 257 taon bago makamit ang pagkakapantay-pantay sa kasarian sa pakikibahagi at oportunidad sa ekonomiya. Hindi sorpresa na ang puwang sa kasarian pagdating sa pagkakapantay-pantay sa ekonomiya ay higit pang lumawak simula ng pandemya. 

Ang mga negosyanteng kababaihan ay susi sa pagtataguyod ng ingklusibo at pantay-pantay na pagbangon sa buong rehiyon. Ang pagbibigay ng kapangyarihan sa kababaihan ay makakatulong sa paglikha ng daan palabas ng krisis - sa pamamagitan ng paglikha ng trabaho, paglago ng ekonomiya at pagtataguyod ng pagkakapantay-pantay sa kasarian. Tinatantiya ni McKinsey na ang paggawa ng aksyon ngayon upang matiyak ang pagkakapantay-pantay sa lahi sa mga patakarang makroekonomiko ay makakadagdag ng US$13T sa pandaigdigang GDP sa 2030 kumpara sa mga sitwasyong regresibo sa kasarian 

Mayroon ding malinaw na ebidensya na nagpapakita na ang mga bansa ay pinakamahirap kapag ang mga napakalaki ng limit sa pakikibahagi sa ekonomiya ng kababaihan. Dahil sa kritikal na papel na ginagampanan ng mga negosyanteng kababaihan sa pagpapababa ng kahirapan, paglikha ng trabaho at kaugnayan sa pagitan ng pagnenegosyo ng kababaihan at mas malawakang pagbibigay ng kapangyarihan sa kababaihan, ang epekto ng krisis sa ekonomiya sa mga negosyanteng kababaihan ay maaaring magkaroon ng pangmatagalang negatibong kalalabasan para sa mas malawakang pagkakapantay-pantay sa kasarian at pagkamit ng mga mithiin sa pagpapaunlad sa daigdig.  

Ang pag-i-invest sa mga negosyanteng kababaihan at pagtataguyod ng pagbibigay ng kapangyarihang pang-ekonomiya ng kababaihan ay isa ring isyu sa moralidad at karapatang pantao. Mahalaga na ang katarungang pang-ekonomiya at pagkakapantay-pantay sa kasarian ay ganap na nakapaloob sa pagbangon ng ekonomiya pagkatapos ng pandemya. 

Ngayon na ang panahon para sa lahat ng stakeholder na gumawa ng pinag-ugnay-ugnay at kongkretong aksyon upang suportahan ang mga negosyanteng kababaihan at mas malawakang pagbibigay ng kapangyarihang pang-ekonomiya sa kababaihan. 

Mayroong agarang pangangailangan para ilagay sa unahan at gitna ang mga kababaihan pagdating sa patakarang pang-ekonomiya at matiyak ang pagbangon sa COVID-19 na tumutugon sa kasarian sa pamamagitan ng pakikipagtulungan sa mga negosyanteng kababaihan upang magdisenyo ng suporta na aabot sa kanila at magpapahintulot sa mga negosyong makaahon sa pandemya. Bukod dito, mahalagang magtrabaho sa pangmatagalang hamon ng kakulangan ng access sa pinansya para sa mga negosyanteng kababaihan at matiyak na, halimbawa, ang mga proseso ng pampublikong procurement ay naa-access din ng mga negosyanteng kababaihan.  

Ang pagkilala sa malaking panasin ng pag-aalaga ay mahala sa anumang programang upang mag-build back better (muling bumuo nang mas mabuti). Kaya, ang pangongolekta ng datos sa antas na pambansa at ebidensya sa hindi nababayarang pag-aalaga at trabaho ng kasambahay ay mahalaga para lumikha ng mga patakarang sensitibo sa kasarian sa pakikipagsangguni sa mga lokal na organisasyon para sa mga karapatan ng mga kababaihan. Bukod dito, mahalaga na tinutugunan ng pandaigdigang macroeconomikong patakaran ang mga hindi pagkakapantay-pantay sa mga responsibilidad na hindi nababayarang pag-aalaga. 

Mahalaga rin na ang mga boses ng mga negosyanteng kababaihan ay kanilang mga organisasyon ay napapakinggan ng mga may kapangyarihan sa Asya Pasipiko at sa buong mundo, at na ang mga negosyanteng kababaihan ay nakikibahagi sa anumang iba pang mga negosasyon sa patakaran na naghahangad ng “build back better.” 

Ang Cherie Blair Foundation for Women ay may matatag na track record pagdating sa pakikipagtulungan sa mga negosyanteng kababaihan sa rehiyon ng Asya Pasipiko sa pamamagitan ng pagtuturo, ang nagkamit ng gantimpalang Her Venture app at programang Road to Growth. Ang 100,000 Women Campaign ay may mga ambisyong maabot at libu-libong kababaihan sa region bago sumapit ang katapusan ng 2022.